Een doordeweekse week
Door: Patrick
Blijf op de hoogte en volg patrick
27 April 2014 | Frankrijk, Orléans
Het gaat precies beter na de stop in Parijs. Met de voetjes dan toch zeker. Zondag was vooral een dag van zoeken en niet vinden. Het is geen pretje om door Massy te wandelen. Van de ene woonwijk in de andere. En maar ronddraaien. Aan veel mensen moest je het ook al niet vragen, de meesten waren precies bezig met paaseieren zoeken en wie er wel was, die wist meestal zelf niet waar hij zat. Ma bon, we zijn er geraakt en dat is het voornaamste. Maandag was dan weer een mooie dag, een dag van het ene park in het andere. En voor de tweede keer sedert mijn vertrek kwam ik een koppeltje Hollanders op de fiets tegen, ook op weg naar Santiago. Ook Silviana kwam ik tegen op de fiets. Een 66 jarige dame die het als haar plicht zag me een tijd door te parken te loodsen, wat uiteraard welgekomen was. Zo fietste ze haar tijd mooi om en vertelde ondertussen zowat haar ganse leven. Blij dat haar man dood was, want die dronk van ‘s morgens tot ’s avonds. Niet dat ik er veel oor naar had, maar het leidde me wat af. Vanmorgen was het precies een Gods geschenk. Na amper 500 meter te stappen kwam ik én een bakkerij tegen én een bar-tabac. Ik had dus brood en koffie, een mens moet niet meer hebben om de dag te beginnen. En de Goden bleven me gunstig, want een halve minuut na het opzetten van mijn tentje, begon het hier te donderen en het water kwam met bakken naar beneden. Ook dat is de Camino, mijn Camino.
De kilometers vlogen er precies door. Dag na dag ging het beter deze week. Zo zat ik op woensdag rond de middag even plat op mijn gat tegen een muurke, toen plots de vrouw des huizes naar buiten kwam. Omdat de aanval de beste verdediging is vroeg ik haar onmiddellijk me te helpen en de weg te wijzen naar de camping die ik toen op ’t oog had, een vijftal kilometer verderop. Ze legde het met handen en voeten uit vooraleer ze door had dat ik eigenlijk wel best een aardig mondje Frans spreek. Bleek ze in “la Mairie werkte van Angerville, en daar hadden ze zelfs een soort refuge/kamer om pelgrims op te vangen. Ik moest hier tegen haar muur blijven zitten en over exact een kwartier haar opbellen, op het nummer dat ze me gaf. Ze ging dat hier ne keer regelen voor mij. Voila se, zo zijn de Fransen nu éénmaal monsieur. Ik dankte de heer en exact een kwartier later kreeg ik de verlossende “c’est bon” aan de telefoon te horen. Nog anderhalf uurke stappen en me, terug exact, om 16 uur aanmelden op het stadhuis. En daar zit ik dan, in een kamertje die ooit dienst deed als opslagruimte voor kopieermachine papier. Zowat anderhalve bij twee meter, met een wit ijzeren ziekenhuisbed, die je normaal nog alleen in oorlogsfilms ziet van 14 – 18 . Maar ik geniet ervan, het doet me denken aan de tijd dat ik binnenkwam bij Defensie. Geur en al inbegrepen.
Aangekomen in Orléans. Een stad die wat te bieden geeft. Wist je trouwens dat de binnenstad zo goed als verkeersvrij is, wat een enorme rust uitstraalt. Heb hier dan ook maar een goeie regenbroek gekocht..zal nodig zijn voor volgende week. De meteo voorziet vijf dagen regen. Niet om iets van wakker te liggen. Als je alles te voet moet doen, dan leer je al vlug selecties te maken. Wat moet, wat kan en wat is echt niet nodig. Zo deel ik het allemaal een beetje in. Als ik bijvoorbeeld in Ieper naar de Decathlon moet, dan wip ik in de auto en een twintig minuten later sta ik in de winkel die twintig kilometer verder is. Deze morgen vertrok ik hier om 0830 uur naar de Decathlon, die drie kilometer verder is ( is dus zes op en af ), en ik was terug om elf uur. ‘t is dus maar dat je dagindeling een beetje anders is. Morgen vertrek ik terug, voor een tochtje van vijf dagen langs de Loire, van het ene kasteel naar het andere. Tuin in, tuin uit. Het belooft mooi te worden, en het levert me 120 kilometer op de teller. Vrijdag zou ik dan in TOURS moeten zijn, waar ik logeer bij een koppel Pelgrims.
De kilometers vlogen er precies door. Dag na dag ging het beter deze week. Zo zat ik op woensdag rond de middag even plat op mijn gat tegen een muurke, toen plots de vrouw des huizes naar buiten kwam. Omdat de aanval de beste verdediging is vroeg ik haar onmiddellijk me te helpen en de weg te wijzen naar de camping die ik toen op ’t oog had, een vijftal kilometer verderop. Ze legde het met handen en voeten uit vooraleer ze door had dat ik eigenlijk wel best een aardig mondje Frans spreek. Bleek ze in “la Mairie werkte van Angerville, en daar hadden ze zelfs een soort refuge/kamer om pelgrims op te vangen. Ik moest hier tegen haar muur blijven zitten en over exact een kwartier haar opbellen, op het nummer dat ze me gaf. Ze ging dat hier ne keer regelen voor mij. Voila se, zo zijn de Fransen nu éénmaal monsieur. Ik dankte de heer en exact een kwartier later kreeg ik de verlossende “c’est bon” aan de telefoon te horen. Nog anderhalf uurke stappen en me, terug exact, om 16 uur aanmelden op het stadhuis. En daar zit ik dan, in een kamertje die ooit dienst deed als opslagruimte voor kopieermachine papier. Zowat anderhalve bij twee meter, met een wit ijzeren ziekenhuisbed, die je normaal nog alleen in oorlogsfilms ziet van 14 – 18 . Maar ik geniet ervan, het doet me denken aan de tijd dat ik binnenkwam bij Defensie. Geur en al inbegrepen.
Aangekomen in Orléans. Een stad die wat te bieden geeft. Wist je trouwens dat de binnenstad zo goed als verkeersvrij is, wat een enorme rust uitstraalt. Heb hier dan ook maar een goeie regenbroek gekocht..zal nodig zijn voor volgende week. De meteo voorziet vijf dagen regen. Niet om iets van wakker te liggen. Als je alles te voet moet doen, dan leer je al vlug selecties te maken. Wat moet, wat kan en wat is echt niet nodig. Zo deel ik het allemaal een beetje in. Als ik bijvoorbeeld in Ieper naar de Decathlon moet, dan wip ik in de auto en een twintig minuten later sta ik in de winkel die twintig kilometer verder is. Deze morgen vertrok ik hier om 0830 uur naar de Decathlon, die drie kilometer verder is ( is dus zes op en af ), en ik was terug om elf uur. ‘t is dus maar dat je dagindeling een beetje anders is. Morgen vertrek ik terug, voor een tochtje van vijf dagen langs de Loire, van het ene kasteel naar het andere. Tuin in, tuin uit. Het belooft mooi te worden, en het levert me 120 kilometer op de teller. Vrijdag zou ik dan in TOURS moeten zijn, waar ik logeer bij een koppel Pelgrims.
-
27 April 2014 - 07:15
Brutus:
Ne plezante doordeweekse week blijkbaar :-) Op naar Tours
-
27 April 2014 - 08:24
Annique Samaille:
Zit momenteel in Salzburg en heb het sterk verlangen om met jou de Loire af te lopen... Wat een fantastische en spirituele ontdekkingsreis... Volhouden en blijven schrijven! Ik geniet van je ervaringen en gedachten.
-
27 April 2014 - 08:53
Ellen Geysels:
hey patje
zo te horen heb je het weer behoorlijk druk gehad hier gaat alles zijn gewone gang
veel plezier nog en groetjes uit het hartje van lommel -
27 April 2014 - 13:23
Daisy:
He maatje zo te lezen heb je een goeie doordeweeks gehad.geniet nog met volle teugen wat nog komen zal.vooral de loire streek met hun kastelen en tuinen.heb er een boek van maar in het echt moet dit prachtig zijn, nog veel wandelgenot.grt uit de vlaamse ardennen.kijk al uit naar je volgend verhaal.ik blijf je volgen op je tocht.respeckt maatje x -
29 April 2014 - 08:49
Patty:
Heerlijk je verhalen te lezen !! Geniet nog van je verdere tocht !
-
01 Mei 2014 - 20:27
Marc Dewilde:
je schiet al goed op. genieten maar, ook als het regent!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
