allemaal zotten op die Camino
Door: Patrick
Blijf op de hoogte en volg patrick
06 Juni 2014 | Spanje, Belorado
Vandaag is het mijn beurt, samen met de Italian alpina, ze geeft die naam te danken aan haar ongelooflijk klimvermogen, ga ik naar de winkel. Pasta pasta pasta porfavor , en coco coco coco ….het internationaal taaltje voor kip. We begrijpen elkaar niet en nog veel minder de winkelier. Ma we lachen ons te pletter, maken de vreemdste gebaren en haar ogen spreken boekdelen. Een boek die je liever niet leest, denk ik dan. Ze haat mannen, zoveel is duidelijk. De warme zon laat ons bakken en als we het park voorbij rennen maken we heugelijk gebruik van elke waterstraal…pasta ilalia é coco coco …gek is dat mens, rijp voor de caravaan denk ik dan. En morgen, zes uur staat ze weer in de startblokken, inhalen doe je haar niet. Na zes dagen Spaanse Camino kom je in een roes denk ik. Moeilijk te omschrijven, maar die wandelweg heeft iets mysterieus, het bijt in je en laat je niet meer los, een verslaving. Elk moment van de dag kun je wel bij iemand anders lopen en hoor je een ander verhaal, een ander leven. Ach, Seniora truta komt er aan, de Hollandse , altijd aan het mopperen over haar thé zakjes. De Camino, een leventje apart, een stijl zonder waarde of net met héél veel waarde, wie zal het zeggen…
een dag later, …Seniora Truta is er niet meer en ook de “germans” zijn verdwenen. Opgeslorpt door de lange weg en nieuwe ontmoetingen zijn ze in de massa verdwenen. En ik, op mijne weg, zit nu volop tussen Zweden en Koreanen. Koreanen zijn op zijn minst best “apart” te noemen. Met zijn vijven staan ze rond de pot , waar de kip in water ligt te koken. Ze snappen het niet, die kip moet toch bruin worden ?? …ma neen toch, leg dat ma ne keer uit dat een kip in kokend water niet hetzelfde is als een kip in een braadpan. Ze knikken en blijven knikken, en drinken rustig met lange tanden verder aan hun whisky, want iemand zei hun dat de kip veel beter smaakt als je eerst wat whisky drinkt. Een uur later geven we hen de overschot van onze fruitsla, en gelijk willen ze met zijn vijven op de foto met ons. Crazy crazy, the “sjikken is not broun jet” ( is die kip nu nog niet bruin )
De zon is verschrikkelijk warm eens het middaguur verdwenen is, de Spanjaarden liggen plat en genieten van de Siesta. Alleen de harde kern blijft nu nog stappen, links recht links rechts, hup met de beentjes. Oef, eindelijk ben ik er. Vandaag slapen we met zijn net onder de klokken in de toren van een kerk. De hospitalera zegt ons dat de klok wel wat lawaai kan maken, maar je wordt er gewoon aan na een paar jaar. Probleemke, wij blijven maar één nacht…de zot van de klok noemen we die. Wie toekomt krijgt een judomatje, en dat is het dan ook. Langzaam schuiven alle matjes samen en binnen de kortste keren liggen we met zo’n dertig samen op onze grote mat. Snurken, scheten, babbelen en lachen, wij mogen dat, wij zijn van de Camino. Een stempel kun je hier niet krijgen, maar je moet wel iedereen een “hug” geven, een knuffel. Paullette, een kranige dame van om en bij de zeventig geraakt net niet meer de trap op. Le fou Belge, ikke dus, help haar omhoog en een kwartier later wrijf ik haar zere knie in met één of ander Spaanse zalf. Oeioeioei, iedere keer ik op die knie duw, doet het zo’n pijn zegt de Franse dame. Ma stoppen, dat doet ze niet, morgen olé olé ola en ze is er weer vandoor.
Ondertussen zijn we vrijdag, de dag waarop ik terug alleen gaan wandelen ben. Een mens moet nog kunnen ademen ook. Vertrokken om 0630 hr was ik nog voor de middag in Boledo, of hoe het ook mag noemen. De Auberge , met zwembad, deftig restaurant en gekke pelgrims, wordt mijn thuis voor de komende 24 uur. Voor de prijs van 5 euro mag een mens niet klagen, en een halve dag rust kan ik best gebruiken. Niet te doen, daar spoelt er weer een groepke aan, en zit de kranige Paulette er ook weer bij. Hupla, laten we beginnen met een Sangria zegt ze me, als dank voor de kniemassage van gisteren. Voelt precies aan of ik op vakantie ben…..misschien is het ook wel zo…..de tranen springen me weer in de ogen, deze keer van het vele plezier op die Camino, die gekke caravaan, hier niet ver vandaan.
-
06 Juni 2014 - 11:54
Marc Dewilde:
en zo komt langzaamaan het einde in zicht. Vele verhalen, ervaringen en leute. Vervolg verder je mooie weg en straks vliegen ook de "zotten" van Velotour je misschien voorbij op hun koersfietsen. -
06 Juni 2014 - 18:56
Brutus:
Héél unieke ervaring blijkbaar. Altijd maar nader het einde! Fun, fun, fun -
07 Juni 2014 - 08:33
Daisy:
Goe bezig maotje.zo te zien aan je foto's geniet je ervan.maar dat kan niet anders he.iedere dag
Een nieuw avontuur.sante met die sangria ole.nog veel fun.
Grt daisy -
07 Juni 2014 - 10:47
Kurt Waelkens:
hoi Patje,
leuk om te lezen dat alles goed met je gaat, fijn om de ervaringen" mee te maken", via uw toffe schrijfstijl, nog veel courage
kurt -
20 Juni 2014 - 00:32
Fatima :
Patrick. Wat een rijkdom om dit mee te mogen maken.
Geniet van deze bijzondere ontmoetingen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley