mijne velo aan de haak
Door: patrick
Blijf op de hoogte en volg patrick
21 Augustus 2014 | Nederland, IJmuiden aan Zee
Ik zat nog maar net in de trein naar Roosendaal en het was al gelijk prijs. Ze keek me aan door een bril, model Freddy Horion, je weet wel, die gangster uit de jaren ‘70 die ooit gans ons apenland in rep en roer zette.. En ik, ik keek naar haar schoenen, de nieuwe Hanwag, de perfectie. Zonder boe of ba zei ze me dat ze er wel vijftien jaar mee zo lopen. Ik gaf haar de raad wat meer te wandelen en zo ook eens een nieuw modelleke te kunnen aantrekken. Het was de start van een twee uur durende discussie met één overstap in Amsterdam. We lachten en huilden als wolven de halve trein omver. De ene anekdote na de andere kwam naar boven om de andere ermee neer te tokkelen, verbaal dan, wel te verstaan. In het voorlaatste station stapte ze uit, ik wist niet eens haar naam, en terugzien zou ik zeker niet…….verdoeme toch, alleen reizen is zo boeiend.
De hemelsluizen staan wijd open, en ik moet nijpen om mijn kak binnen te houden. Manlief, wat ben ik blij. Eindelijk terug in mijn tentje, tussen alles en niks, met zoveel en zo weinig. Ik vertrok deze keer zonder al te veel boe of ba, nam niet de nodige tijd deftig te pakken. De dag voor vertrek was het “bijeenkomst” van mij en de twee zonen, die traditiegetrouw uitdraaide op festival du Leffe, met kaneel voor de kenners. Ma hier zat ik nu wel zonder kakpapier, en zelfs de zakdoek die redder in nood is voor menig ongelukskes was niet aanwezig. Kan dus niet anders dan in het nabije pannenkoekenhuis binnen te wippen, een pannenkoek te eten en de handel door te spoelen. De start is gemaakt, de toon is gezet. We gaan fietsen, tien dagen lang, met een liedje uit de kindertijd….
Wat een weer, bromde de beer, ik blijf thuis, piepte de muis …regen daar kan ik niet tegen…
Een groot voordeel van fietsen in de regen is feit dat er niet veel fietsers zijn. Je hebt dus alle plaats van de wereld, en als je zoals ik af en toe eens moet afstappen om de duin op te geraken, dan ziet niemand het. De wind blaast ondertussen deftig over mijn korte haren heen, en met een kracht van 6 beaufort vliegen de luizen er zo uit. Het is heerlijk fietsen op de perfecte paden bij onze Noorderburen. Overal duiden pijltjes en bordjes aan waar je zit en wat je doet. Horeca zat en campings genoeg. Geen stress dus om wat dan ook te vinden. Na veertig kilometer hou ik het bekeken voor vandaag, ik ben immers een wandelaar, niet vergeten he. En er zijn nog een aantal dagen te gaan. Het trekkersleven is onherroepelijk hard en stopt niet bij een regenvlaag of harde wind. Meer en meer groeit het respect voor de mannen op de vélo. Als wandelaar speelt wind geen zo’n rol, daarentegen is het dubbeltje bij een fietser. Maar voor beiden geldt, het schoner het weer, hoe mooier de momenten. Ik zit nu al drie dagen gemiddeld veertien uur in een piepklein tentje, je weet wel, zo’n trekkerstentje. Tussen de vlagen door kan ik wel even buiten, net lang genoeg om te pissen, en dan hups, were naar binnen. Liggen en liggen, dat is zowat het enige wat je hier kunt doen. Maar we moeten positief zijn, morgen ga ik naar huis, vroeger dan voorzien, maar met veel plezier. Thuis in m’n caravan, wat voor mij dan weer als een kasteel zal zijn. De wind en regen waren te sterk voor mij, ik ben immers geen fietser, ik ben een wandelaar. Maar als ik iets geleerd heb, dan is het dat mannen met ne vélo veel respect verdienen. CU next time, en niet vergeten ….wat je zelf doet, doe je beter.
De hemelsluizen staan wijd open, en ik moet nijpen om mijn kak binnen te houden. Manlief, wat ben ik blij. Eindelijk terug in mijn tentje, tussen alles en niks, met zoveel en zo weinig. Ik vertrok deze keer zonder al te veel boe of ba, nam niet de nodige tijd deftig te pakken. De dag voor vertrek was het “bijeenkomst” van mij en de twee zonen, die traditiegetrouw uitdraaide op festival du Leffe, met kaneel voor de kenners. Ma hier zat ik nu wel zonder kakpapier, en zelfs de zakdoek die redder in nood is voor menig ongelukskes was niet aanwezig. Kan dus niet anders dan in het nabije pannenkoekenhuis binnen te wippen, een pannenkoek te eten en de handel door te spoelen. De start is gemaakt, de toon is gezet. We gaan fietsen, tien dagen lang, met een liedje uit de kindertijd….
Wat een weer, bromde de beer, ik blijf thuis, piepte de muis …regen daar kan ik niet tegen…
Een groot voordeel van fietsen in de regen is feit dat er niet veel fietsers zijn. Je hebt dus alle plaats van de wereld, en als je zoals ik af en toe eens moet afstappen om de duin op te geraken, dan ziet niemand het. De wind blaast ondertussen deftig over mijn korte haren heen, en met een kracht van 6 beaufort vliegen de luizen er zo uit. Het is heerlijk fietsen op de perfecte paden bij onze Noorderburen. Overal duiden pijltjes en bordjes aan waar je zit en wat je doet. Horeca zat en campings genoeg. Geen stress dus om wat dan ook te vinden. Na veertig kilometer hou ik het bekeken voor vandaag, ik ben immers een wandelaar, niet vergeten he. En er zijn nog een aantal dagen te gaan. Het trekkersleven is onherroepelijk hard en stopt niet bij een regenvlaag of harde wind. Meer en meer groeit het respect voor de mannen op de vélo. Als wandelaar speelt wind geen zo’n rol, daarentegen is het dubbeltje bij een fietser. Maar voor beiden geldt, het schoner het weer, hoe mooier de momenten. Ik zit nu al drie dagen gemiddeld veertien uur in een piepklein tentje, je weet wel, zo’n trekkerstentje. Tussen de vlagen door kan ik wel even buiten, net lang genoeg om te pissen, en dan hups, were naar binnen. Liggen en liggen, dat is zowat het enige wat je hier kunt doen. Maar we moeten positief zijn, morgen ga ik naar huis, vroeger dan voorzien, maar met veel plezier. Thuis in m’n caravan, wat voor mij dan weer als een kasteel zal zijn. De wind en regen waren te sterk voor mij, ik ben immers geen fietser, ik ben een wandelaar. Maar als ik iets geleerd heb, dan is het dat mannen met ne vélo veel respect verdienen. CU next time, en niet vergeten ….wat je zelf doet, doe je beter.
-
21 Augustus 2014 - 09:10
Annique:
Allez... ist verhaal al gedaan.... spijtig. Ben fan van je gekriebel -
21 Augustus 2014 - 21:02
Daisy:
Weer een rijervaring rijker. voor jou is wandelen jou da da.maar chapeu je hebt het wel doorstaan.
Ze zeggen soms na regen komt zonneschijn.
-
23 Augustus 2014 - 07:50
Brutus:
Die ervaring geraak je niet meer kwijt! Weer iets positief bijgeleerd!: -
09 November 2014 - 17:40
Dieuwke :
Hoi Patrick,
Geen idee hoe ik nu op jouw "waarbenijnu" terecht gekomen ben, de wegen van internet zijn ondoorgrondelijk! Wij ontmoetten elkaar diverse malen tijdens de Camino.
Ik was met "Jan" en misschien herinner je nog wel de discussie over het feit dat ik als "mooie vrouw" zomaar alleen weg mocht van mijn man.... Dat vond ik een rare gedachte.....
Jij trok op met een Nederlandse vrouw.
Leuk je zo terug te vinden!
Groetjes,
Dieuwke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
