de eerste zondag, mon Dieu mon Dieu
Door: Patrick
Blijf op de hoogte en volg patrick
08 April 2014 | Frankrijk, Penin
Dat het best een bijzondere dag zou worden, kon ik bij de aanvang nog niet weten. Rugzak op de bult dus, en hup met de beentjes. Het gaat vooruit, het gaat verbazend goed vooruit vandaag. De streek verandert, de vettigheid die we kennen van Noord frankrijk verandert langzaam maar zeker in een prachtig golvende vlakte, vol gele velden, velden van de olie-bloempjes maken de inwoners me hier wijs. Na even te zijn verloren gelopen kom ik aan in een piepklein dorpke, waar op een zondag kort na de middag geen mens te bespeuren valt. Zelfs de kerk is gesloten. Tjolent door de straatjes, en er zijn er maar vier, zie ik plots een “madame” bezig met de ramen kuisen. Ze moet wel gek zijn, om het zo in de felle zon te doen. Zodra ik haar de weg vraag, komt uiteraard haar man naar buiten, die me in geuren en veel veel kleuren uitleg hoe ik via de karresporen van de boeren door de velden kan oversteken. We spreken begod over een afstand van om en bij de 2 Km, maar met zo’n uitleg kom ik al rap aan uren stappen. De vent bedoeld het goed, en ik dus weer op weg….”monsieur, monsieur, arrete svp, venez manger avec nous”. Manlief, wat is me dadde. Het is de goede vent compoleet buiten adem, die me achterna gelopen is en me zonder pardon mee wilt om met zijn familie aan tafel te gaan. Wie ben ik om te weigeren. Gretig wordt de koetong gepeld en versneden terwijl de madam, die gekke die ruiten kuist in de zon, verteld dat haar dochter ook religieus is , want ze is naar Lourdes geweest. Vanaf nu noem ik die dochter “zuster Maria”. En geloof me, zuster Maria zit met de ene hand op de PC te tokkelen en met de andere hand te smsen. De jeugd is hier dus idem dito van bij ons. De koetong was lekker, de fles Bordeaux erbij, speciaal “pour le missionair” nog beter. En zoals het hoort de beste kaas, na de maaltijd. Hupla, na een dik uur, volle maag en de Bordeaux in mijne kop, vertrok ik terug, de velden in. De karresporen ja, maar links of rechts, da wist ik niet meer….. ik laat me leiden, leiden door God, die me trouwens altijd in de hand moet houden. Goed zo Patrick, goed bezig manneke hoor ik af en toe in mijn hoofd dwarrelen. Na uren en uren verder stappen zie ik, in de verte het dorpke Penin op de kaart verschijnen. Penin, mijn eindpunt van de dag, die geen eindpunt zou worden. Camping was er niet, en de enige B&B was volzet. Zelfs geen plekske om clandestien onder te duiken, want achter ieder ruitje keek wel iemand mee naar “die vent met die St Jacobsschelp rond zijn nek”. Aangezien het pas 5 uur was, besloot ik verder te trekken. Shit, weer tussen de velden, maar deze keer begon het te regenen. Waren maar “vlagen tussendoor”, en ze deerden me niet echt. De tijd echter wel. Het begon later en later worden en de bedstee dook maar niet op. Rond 8 uur aangekomen in een iets grotere “stadje” bleek ook daar niks, maar dan ook niks te zijn om mijn, nu toch wel moe en versleten zijnde, benen te laten rusten. Ik besloot me in het portaal van de kerk te leggen, wachten tot het morgenvroeg weer klaar genoeg was om verder te trekken. De nacht viel in en het enige licht die er nog was, was de lamp van een Pizzatent even verderop. Slaapwel Patje, of dat dacht ik toch. Nog geen vijf minuten later stond er plots een man voor me, zo ene die alles mee volgde van achter het gordijntje. Alles wordt hier trouwens gevolgd van achter de gordijntjes. Ik legde hem mijn situatie uit, waarop de man zei dat ik beter naar de pizzatent kon gaan. Daar zat de burgemeester te eten, en die had de sleutel van “de marie”, en daar kon ik tenminste binnen zitten. Met zere voeten en de moed in de schoenen, ikke dus were weg. Doe het maar eens. Op een zondagavond, stinkend en met een rugzak een pizzatent binnen gaan op zoek naar de burgemeester. Ik deed het, en ik vond hem. Zoals in de meeste gezinnen, was het niet hij, maar zijn ‘madame’ die het woord voerde. De vent, burgemeester of niet, liet promp zijn vork vallen, midden in zijn leuk dineetje. En een half uur later zat ik in de oude “marie”. Een gebouw om u tegen te zeggen. Statig, klasse en vol uitstraling. Zelfs na een dag vol pittigheid miek het nog indruk op me. Een zacht bed, een douche ….shit man, zulke dagen wil ik nog wel. En die God, die moet wel echt bestaan. Vandaag is de zevende dag, een rustdag.
-
08 April 2014 - 17:30
Patrick Steegmans:
... effen stil ... wow en respect Patje. -
08 April 2014 - 17:30
Deriemaeker Eddy:
Ik volg je Patje,wens je nog veel toffe avonturen ;-) -
08 April 2014 - 17:48
Daisy:
Amai een zondag om u tegen te zeggen.dan zeggen ze alle wegen leiden naar rome.je doet dat goed.god is nooit ver van je.doe dat nog goed patje.je kunt het.maar daar twijfel ik niet aan.grt -
08 April 2014 - 18:35
Claude:
goe bezig man :-)
-
08 April 2014 - 18:43
Patrick Verlinden:
Goed bezig. Ik wens je veel voorspoed en voldoening toe!
-
08 April 2014 - 18:48
Fatima:
Hoi Patrick.
Wat een leuk stukje.Ik weet nu waar ik de burgemeester kan vinden.
-
08 April 2014 - 18:55
Brutus:
Zo geraak je er wel! suc6 -
08 April 2014 - 19:08
Marc Dewilde:
je zal nog veel van die stadjes doorlopen waar er geen kat te zien is tijdens de dag. Dat valt ook steeds op als ik door Frankrijk fiets. Maar zoals je ziet duikt er dan altijd wel ergens een goede ziel op met de Franse "gentillesse" om je te helpen. Je zal nadien al je stukjes moeten bundelen in een boekje. Leuk geschreven trouwens. Go for it! -
08 April 2014 - 19:30
Kurt Waelkens:
hoi Patje,
goe bezig man, courage nog -
08 April 2014 - 19:42
Patty:
wat een verhaal !! succes verder !
-
08 April 2014 - 20:37
Viviane:
Plezant om meegenomen te worden in uw verhaal over deze bijzondere dag. Hier en daar is er een goede ziel die je zal helpen, hier kwamen ze van achter de gordijntjes :-).
Je deed het en dat is goed zo. Vertrouw op jezelf en God staat je bij. Er ligt nog veel avontuur voor je die jou zal verwonderen. -
08 April 2014 - 20:51
Josefine:
Goed bezig Patrick!!!
Zo zie je maar, je krijgt wat je nodig hebt!
Het ga je goed!!!
Bon camino, Josefine -
08 April 2014 - 21:14
Ellen:
Hey patje mooi te lezen hoe je strip verloopt fijn te horen dat het je goed gaat . Groetjes vanuit Lommel -
09 April 2014 - 04:14
Apekim:
Great op een of ander manier is het you never walk alone, het besef dat de wereld echt niet zo slecht is. May the way be with you -
09 April 2014 - 08:08
Jan:
Er blijven voor gaan en in geloven.........mijn ILIAS volgeling ! -
09 April 2014 - 08:30
Annique Samaille:
Leest heel vlot.... moet een boek uitbrengen van uw avonturen... -
09 April 2014 - 10:38
Hostyn Dorette:
amaai echt om stil van te worden, doe zo verder -
09 April 2014 - 18:14
Anje:
Amai, petje af!!! Nog een lange weg te gaan, maar met je ingesteldheid zoals die nu is zal da ZEKER lukken. Zal duimen dat ook de beentjes het mogen uithouden. Grtz
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
